Vøka
Vaknaði, sá eg vendi á ranguni
Bíðaði, helt meg enn vera droymandi
Nakin, klárvakin á ferð.
Sást tú meg, tá eg kom hagar dalandi
Tagdi eg, ella var eg tá talandi,
Var náttin so skýmlig sum nú
Var eg líka stúrin sum tú.
Hoyrdi tú, tá ið muður mín talaði
Minnist tú, hvat tað var ið eg ætlaði,
Hvat var tað, eg hugsaði tá
Segðii eg, hvar eg kom frá.
Um eg nú vaknaði við
Var tú tá við mina lið,
Høvdu vit tá funnið frið
Um eg nú vaknaði við.
Nem við meg, so eg kenni meg livandi
Tráða meg, so eg kenni meg elskandi
Mín skuggi, mín uggi tú er.
