آدمِ پوچ (Aadame pooch)
مَوا برم تنها بَشُم
تنها فقط با سایَه خو
ساعت تلخ رفتنِن
مه خوب اَفهمُم غایَه خو
دو روز تلخ زندگی
قصهی تلخ مردنه
امید یک روز زندگی
دنبال خو با گور بردنَ
ای دل دگه گولُم مزن
مِه بِشتِه گولت ناخارُم
برگشتن اینین ای سفر
دنبال خو بِی تو نابرم
آدمِ پوچی مثلِ مه
کجا بریت که جاش بَشت
با چه زبونی گَپ بزنت
تا یکی آشناش بشت
موات از ایجا دور بشم
جایی برم که چوک اَرُم
غیر از خیال خوب خوم
هیچی نَهستَه تو سرم
ای دل دگه گولم مزن
مه بشته گولت ناخارم
برگشتن اینین ای سفر
دنبال خو بِی تو نابرم
دنبال خو بِی تو نابرم
تو را با خودم نمیبرم
