من مست (Man Mast)
من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه؟
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هوشیار نمی‌بینم
هر یک بَتَر از دیگر شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
چون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شد
در هر نظرش مُضمَر صد گلشن و کاشانه
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه؟
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هوشیار نمی‌بینم
هر یک بَتَر از دیگر شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستانو نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز جان و دل، نیمیم ز آب وگل
نیمیم لب دریا، نیمی همه دردانه
ای لولی بربطزن، تو مست‌تری یا من؟
ای پیش چو تو مستی، افسون من افسانه
چون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه
