Όταν μεθάει ο άνθρωπος (Ótan methái o ánthropos)
Όταν μεθάει ο άνθρωπος
κανείς να μην τον κρίνει
γιατί ποιος ξέρει τι καημούς
μες στην καρδιά του κρύβει.
Άλλος μεθάει από χαρά
και άλλος από λύπη
και εγώ για την αγάπη μου
που από κοντά μου λείπει.
Όλοι μεθάνε και ξεχνούν
μα εγώ όμως τη θυμάμαι
και όσο θα λείπει μακριά
πάντα πιωμένος θα 'μαι.
Άλλος μεθάει από χαρά
και άλλος από λύπη
και εγώ για την αγάπη μου
που από κοντά μου λείπει.
