Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν (Aftoí pou prépei na milísoun)
Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν δε μιλάνε
λες κι έχουν όλοι την αρρώστια της σιωπής,
αυτοί που πρέπει να τολμήσουν δεν τολμάνε
να σταματήσουν τον κατήφορο της γης.
Μη φοβάσαι, μην κλαις
πού θα πάει, να λες
και θα μας χαμογελάσει.
Μη φοβάσαι, μην κλαις
κι από πίκρες πολλές
όλοι έχουμε χορτάσει,
μα το παλεύουμε γιατί πιστεύουμε
πως είναι μπόρα και θα περάσει.
Αυτοί που πρέπει είναι όλοι φοβισμένοι
φυλακισμένοι σε αόρατο κελί,
κανείς δεν νοιάζεται ποιος ζει και ποιος πεθαίνει
σκληρός ο κόσμος κι η ζωή μας φυλακή.
