Ο επισκέπτης (O episkeptis)
Επισκέπτη μου τι θέλεις τέτοια ώρα
και την πόρτα μου χτυπάς στα σκοτεινά;
Αν σ’ έχει στείλει εκείνη που `χει φύγει
δεν μπορώ να τη δω ποτέ ξανά.
Με τι πρόσωπο ζητάει να μ’ αντικρίσει;
Με τι πρόσωπο συγγνώμη θα μου πει;
Αχ, τώρα πια δικάστηκε να ζήσει
μοναχή βουτηγμένη στη ντροπή.
Και να το `θελα να γύριζε σε μένα
το φιλότιμο θα μου το αρνηθεί.
Πώς να φιλήσω δυο χείλη προδομένα,
που να βρω την καρδιά και την ψυχή;
Με τι πρόσωπο ζητάει να μ’ αντικρίσει;
Με τι πρόσωπο συγγνώμη θα μου πει;
Αχ, τώρα πια δικάστηκε να ζήσει
μοναχή βουτηγμένη στη ντροπή.
