Ljós í Stormi
Eins og miðin kalla út skipin,
Eftir stormasamar nætur,
Hvert ég á braut
Hvert sem nú toga fætur.
En þú kallar eftir mér,
þú býður mér skjól.
þú ölduna brýtur,
þú býður mér griðarstað.
Og hvering sem allt fer,
Á myrkustu stund.
þú varst ljós i storminum.
Ég rambaði einn í själfseyðingu,
Sál mín er nú feig.
Nú virtist svart,
Nú allt er orðið kalt.
Ég inn í myrkrið steig,
Sál mín er nú feig.
Myrkrið vék á brott,
þú varst ljós í storminum.
