Πρώτη φορά συγγνώμη
ήτανε η ζωή μου πάντοτε γεμάτη
μα εγώ παράπονα της έκανα
είχα τα καλά του κόσμου κι όλη την αγάπη
μα τα παράπονα δεν τέλειωνα
ώσπου κάποια μέρα χτύπησε την πόρτα μου ο δικός σου πόνος και καημός
και ξαφνικά είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά
και ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ότι νόμιζα πως ζει παντοτινά
και τότε έκατσα και έκλαψα πικρά
είπα συγνώμη στη ζωή πρώτη φορά
Όταν ακουμπούσε κάποιος τα φτερά μου
αετός γινόμουνα και πήγαινα
Μα έβλεπα τον κόσμο μέσα απ' τα όνειρα μου
κι όποιος μου τα γκρέμιζε τον πλήγωνα
