Φίλα με φίλα με
Κύκλο θα κάνω στη ρίζα σου ν′ αράξω
να δω τη δύση του ήλιου στα νερά
φύλλα θα κόψω το στρώμα μου να φτιάξω
από τα κλωνάρια σου τα τρυφερά
Σαν τον κισσό καλέ, μου τύλιξες το σώμα
κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μας
σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάς ακόμα
φίλα με, φίλα με, φίλα με, στο στόμα
Σύννεφα θέλω ο ουρανός να βγάλει
έτσι μ' αρέσει δύση πιο πολύ
να αφήνει αχτίδες ο ήλιος πριν σαλπάρει
σαν πορτοκάλι να′ ναι το φίλι
Σαν τον κισσό καλέ, μου τύλιξες το σώμα
κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μας
σαν έρθει η αγατολή θα με κρατάς ακόμα
φίλα με, φίλα με, φίλα με, στο στόμα
Σαν το δάσος, μέσα στη λίμνη
σαν ουράνιο τόξο με βροχή
που παντρεύονται οι φτωχοί
σαν το ξύπνημα της γης το πρωί
Σαν πηγούλα, χωρίς την κρήνη
σαν χορτάρι του Μάη την αυγή
σαν το θάνατο που αργεί
ο ερωτάς σου σαν ειρήνη στη γη
Σαν τον κισσό καλέ, μου τύλιξες το σώμα
κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μας
σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάς ακόμα
φίλα με, φίλα με, φίλα με, στο στόμα
Σαν τον κισσό καλέ, μου τύλιξες το σώμα
κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μας
σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάς ακόμα
φίλα με, φίλα με, φίλα με, στο στόμα
