Μα ήταν ψέματα (Ma ítan psémata)
Χτες το βράδυ νόμιζα πως είχες γυρίσει
ύστερα από τόσο καιρό που 'χες λείψει.
Ήτανε τα φώτα του σπιτιού αναμμένα,
άνοιξα την πόρτα, μα δεν είδα κανέναν.
Κι εγώ φωνάζω, φωνάζω τ' όνομά σου
και βλέπω τη σκιά σου να χάνεται μακριά.
Κι εγώ φωνάζω, μα απάντηση δεν παίρνω
και το κεφάλι γέρνω στην τόση μου ερημιά.
Μα ονειρεύτηκα,
ένα εφιάλτη ονειρεύτηκα
κι από το φόβο είπα: «Κράτα με»,
κι όλο σου φώναζα: «Αγάπα με».
Μα εσύ, Θεέ μου, έφυγες
προτού να 'ρθείς, σαν κλέφτης έφυγες
κι όλες τις μέρες μου, τις βράδιασες
και τη ζωή μου την κομμάτιασες.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
και μοναχός σου πάλι έμεινες,
έπαιρνες πάντα και δεν έδινες.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
κι από το ψέμα σου κουράστηκα
αφού από σένανε γελάστηκα
όπως γελάστηκες κι εσύ, κουτέ,
γιατί, το ξέρω, δε μ' αγάπησες ποτέ, ποτέ.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
κι από το ψέμα σου κουράστηκα
αφού από σένανε γελάστηκα
όπως γελάστηκες κι εσύ, κουτέ,
γιατί, το ξέρω, δε μ' αγάπησες ποτέ.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
και μοναχός σου πάλι έμεινες,
έπαιρνες πάντα και δεν έδινες.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
κι από το ψέμα σου κουράστηκα
αφού από σένανε γελάστηκα.
Μα ήταν ψέματα,
όλη η ζωή σου ήταν ψέματα
και μοναχός σου πάλι έμεινες,
έπαιρνες πάντα και δεν έδινες.
Μα ήταν ψέματα…
