Μια μυτιά απ' οξυγόνο
Μεσ΄ την ασχήμια του μυαλού σας σαραβάλιασα
μα δεν ανήκω στο δικό σας το βασίλειο
κι αφού μισό αιώνα γνώμη πια δεν άλλαξα
κάντε πιο πέρα μη μου κρύβεται τον ήλιο
Μία γωνιά ελευθερία θέλω μόνο
για να μυρίσω τη φωτιά όταν θα ανάβει
να ξαπλώσω στη βροχή να ξεδιψάσω
το μυαλό μου μεσ΄ το λούκι σας πριν χάσω
Μια μυτιά απ΄ οξυγόνο να γουστάρω
πόσο κάνουν λίγες τζούρες να τις πάρω
μία γωνιά ελευθερία, ένα δέντρο
κι όχι αυτή που θα με πάει στον Άγιο Πέτρο [χ2]
Μέσα στην μούχλα του μυαλού σας χρώμα άλλαξα
αυτή η βρωμιά όχι πως έγινα δικός σας
μα εγώ δε θέλω τη δική σας εξορία
μη μου στερείτε την δική μου ελευθερία
Μια μυτιά απ΄ οξυγόνο να γουστάρω
πόσο κάνουν λίγες τζούρες να τις πάρω
μία γωνιά ελευθερία, ένα δέντρο
κι όχι αυτή που θα με πάει στον Άγιο Πέτρο [χ2]
