Βρεγμένος ως το κόκκαλο
Βρεγμένος ως το κόκκαλο μεσάνυχτα στους δρόμους,
φαρμακωμένος κι άυπνος απ’ τους δικούς σου νόμους,
απ’ τους δικούς σου νόμους.
Το παγωμένο μου κορμί
μες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.
Κι ώσπου να φτάσει το πρωί
η προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Το παγωμένο μου κορμί
μες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.
Κι ώσπου να φτάσει το πρωί
η προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Βρεγμένος ως το κόκκαλο και ξένος στην καρδιά σου.
Λες και με ξέχασε ο Θεός
ψάχνω τα βήματά σου,
ψάχνω τα βήματά σου.
Το παγωμένο μου κορμί
μες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.
Κι ώσπου να φτάσει το πρωί
η προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Το παγωμένο μου κορμί
μες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.
Κι ώσπου να φτάσει το πρωί
η προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
