Dedi Annem
yaralı dizlerim
koşamam ki
kapalı yollarında akamam ki
unutkan nehrinin
yolumu sormadan
bulamam ki
karlı dağlarında doğamam ki
saklı kentinin
“çok üzülme, çok susma
çok darılma, çok ağlama
çok da kitap okuma”
dedi annem
“çok terleme, çok yorulma
girdaplarında boğulma
yalnızlığına çok da alışma”
güneşim olmadan
göremem ki
ay tutulurken
uyuyamam ki
karanlık olsa da
ben herkesi sevemem ki
sevmeden de
yaşayamam ki
yanlış olsa da
