Kapoies Nyxtes
Ήσουν πάντοτε ο λόγος να γελάω
Κι έχεις γίνει το αντίθετο απ’ αυτό
Καθαρή δεν είναι η συνείδησή σου
Κι είναι αυτό το πιο γνωστό μας μυστικό
Κάποιες νύχτες δεν ξημέρωσαν ποτέ
Σαν κι εκείνη που οι δρόμοι μας χωρίσαν
Από τότε έχει ο ήλιος να φανεί
Και τα μέσα μου πιο μέσα μου κρυφτήκαν
Κάποιες νύχτες δεν ξημέρωσαν ποτέ
Έχουν μείνει σκοτεινές να σε θυμίζουν
Μα αυτοί που αγαπάνε αληθινά
Όσες νύχτες κι αν περάσουν δεν χωρίζουν
Ήσουν κάτι δυνατό σαν καταιγίδα
Όμως, έμεινα κοντά σου να βραχώ
Κι όταν σ’ άλλη αγκαλιά μέσα σε είδα
Τότε ένιωσα πως είναι να μη ζω
