Gloria Eterna
Όπου κι αν πάμε
μνήμες κρατάμε.
Αθήνα και Ρώμη
σε ψάχνουμ' ακόμη.
Άσπρες κολώνες,
μαύροι αιώνες,
ασήκωτοι θρόνοι
στον κόσμο που βρεθήκαμε μόνοι.
Μίση, φατρίες,
πέφτουν οι Τροίες
κι εσύ Βαβυλώνα
μια κούφια σταγόνα.
Όλα περνάνε,
πες μου που πάνε;
H κόλαση άδεια
και γύρω μας φυτρώνουν σκοτάδια.
Νόμος ο νόμος,
τρόμος ο τρόμος
και ποιος θα ταράξει
του κόσμου την τάξη.
Θεέ μου, σωτήρα,
τ' άστρα σου πήρα
ν' ανάψω τα τόξα,
που δείχνουν την αιώνιά σου Δόξα!
