Ellerinde Ellerim
Ben boşlukta yürüyen biriydim eskiden.
Çıkmazdı benim hiç ellerim cebimden.
Korkardım hayattan, bütün insanlardan.
Bıkmıştım artık çok koşturup durmaktan.
Yok, kimse anlamaz beni.
Yorulmuş bedenim, kesilmiş nefesim,
Kalbim yok yerinde, ellerinde ellerim.
Ve bugün, sevgilim, teşekkür ederim.
Çünkü ceplerimden çıktı artık ellerim.
Yok, ceplerime baktım, anıları yaktım.
Gözyaşlarımı ben bir deliye sattım.
O hep kalbi kırık küçük kız yok artık.
Kurtarmış kendini, duyduk inanmadık.
Yok, kimse anlamaz beni.
Yorulmuş bedenim, kesilmiş nefesim,
Kalbim yok yerinde, ellerinde ellerim.
Yok, yok, yok, yok, yok, yok, yok, yok,
Yok, yok!
Yorulmuş bedenim, kesilmiş nefesim,
Kalbim yok yerinde, ellerinde ellerim.
Yok, kimse anlamaz beni.
