Neyləyim
Bənd 1
Məhəbbətlə dolu ürəkdən dilənirəm,
Tacda olan dilənçiyəm mən.
Hər ümid gölündə,batan gözlərin
Tək güman yeri,sevinciyəm mən.
Yorulmuş vicdanın,son sözlərini
Qəlbə deyən,göyərçinəm mən.
Sahildə can verən,sevgiləri
Dərinə çəkən,dənizçiyəm mən.
Xəyanətlə dolu xatirələri qonaq edən,
Bir otağam mən.
Günahsız yollarda,əbədi gözlərini yuman,
Piyadayam mən.
Qəhrəmanı məğlub,şər qalib olan
Kədər dolu,nağıldayam mən.
Ədalət doğulsa,günəşlə bir gün
Dərin yuxudan oyanaram mən.
Nəqarət
Amma neyləyim
Həyat belə qurulub…
Neyləyim
Həyat belə qurulub…
Bənd 2
Küləklər əsir,hissləri aparır,
İnsanlar donub qayalar kimi.
Nə qayğı,nə sevgi,hər şey üzdə
İçi boş qalan saraylar kimi.
Bu şəhər itirib öz ruhunu,
Biz özgə burda,qonaqlar kimi.
Danışır şəkillər,boş küçələr,
Bizə güc verir xəyallar kimi.
Analar ağlayır,itən övladı ilə
Birgə solur,yarpaqlar kimi.
Təbəssüm azalıb,ətraf darıxır
Gülüşlər üçün,yanaqlar kimi.
Gələcək dumanlı,yollar aparır
Zülmətə doğru,qatarlar kimi.
Nəğmələrin səsi ürəklərdə
Bir ümid olur,sabahlar kimi.
