Στην άδεια σου καρέκλα
Μια καρέκλα στο σαλόνι
σαν τ' αγκάθι που πληγώνει
δεν χωρούσε στα δικά σου πράγματα,
τη χαζεύω, την αγγίζω,
μια την σπρώχνω, μια τη βρίζω
την προσέχω μη γεμίσει τραύματα.
[Γέφυρα:]
Λες και είσαι 'συ της μιλώ
το πρωί της χαμογελώ
και το βράδυ για καληνύχτα
λέω «σ' αγαπώ».
[Ρεφραίν:]
Στην άδεια σου καρέκλα
περνάω την ζωή μου
εκεί με ταξιδεύεις,
με παιδεύεις,
ζεις μαζί μου.
Στην άδεια σου καρέκλα
κρατιέμαι να μην πέσω,
εκεί θα περιμένω
να γυρίσεις
κι όσο αντέξω
Μια καρέκλα στο σαλόνι
με κοιτάει και μου θυμώνει
σαν εσένα όταν ήσουν δίπλα μου,
την χαϊδεύω, την χτυπάω,
λίγο μούτρα της κρατάω
μέχρι να δεχτώ ξανά την ήττα μου.
(γέφυρα – ρεφραίν)
Αν δεις την μεριά σου
στο άδειο σεντόνι
θα γράφει συγγνώμη
για πολύ καιρό
(ρεφραίν)
Στην άδεια σου καρέκλα (×2)
