Πυροτεχνήματα
Πέρασα πολλά δίχως αγκαλιά
κι ήρθες σαν πρωί μέρα τυχερή
είσαι ουρανός και γη, δίψα, βροχή.
Μεσ στην ξαστεριά σβήνω τα παλιά
άδειο παρελθόν, μέλλον το παρόν
είσαι ποταμός, πηγή, δίψα, βροχή.
Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου
κι ήθελα εμένα να κοιτάς
σαν τον Θεό σου, έναν άγγελο,
σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς.
Πυροτεχνήματα, γράφουν συνθήματα
σ’ έναν καθαρό ουρανό.
Πυροτεχνήματα, θάλασσες, κύματα
πόσο δυνατά σ’ αγαπώ.
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς
στο μυαλό ξενύχτι πριν βρω χρυσούς θησαυρούς.
Κλείσαν οι πληγές, πιάσαν οι ευχές
μείνε πάντα εδώ, φίλα μου σταυρό
είσαι ουρανός και γη, δίψα, βροχή.
Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου
κι ήθελα εμένα να κοιτάς
σαν τον Θεό σου, έναν άγγελο,
σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς.
Πυροτεχνήματα, γράφουν συνθήματα
σ’ έναν καθαρό ουρανό.
Πυροτεχνήματα, θάλασσες, κύματα
πόσο δυνατά σ’ αγαπώ.
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς
στο μυαλό ξενύχτι πριν βρω χρυσούς θησαυρούς.
