Τέλος του καλοκαιριού
Χωρίς να σε βλέπω, χωρίς να σου μιλώ
Χωρίς να αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
Πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Δεν την αντέχω αυτήν τη μάταιη ελπίδα
Δεν βλέπεις το δρόμο πού ξεκινάει
Πριν από μας που συνεχίζεται πέρα από μας
Ζούμε σε μια φωτιά που καίει και μέσα και έξω
Ζούμε σε μια φωτιά που καίει και μέσα και έξω
Ζούμε σε μια φωτιά που καίει και μέσα και έξω
Να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
Μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή
Χωρίς να σε βλέπω, χωρίς να σου μιλώ
Πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
