Τα Φαντάσματα
Όλη νύχτα κι ούτε δυο γραμμές δεν έγραψα
πήρα το χαρτί και στη φωτιά το πέταξα
κι όπως κοιτούσα τη φλόγα σε θυμήθηκα
πήγα κι εγώ μες στη φωτιά και ρίχτηκα
Πέρασα πολλά μικρό μου μα δε λύγισα
έφτασα στον κάτω κόσμο κι όμως γύρισα
όμως μακριά σου σωθήκανε τα θαύματα
κι είναι κλειστά πια πίσω τα περάσματα
Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθεις
να μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελή
κι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπης
να τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή
Έφυγα να ζήσω βαθιά στην έρημο
χτίζω γύρω απ' την καρδιά μου τοίχο πέτρινο
μα τον καημό σου πάλι μέσα μου έχτισα
νόμιζα ο δόλιος πως τα μάγια σου έλυσα
Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθεις
να μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελή
κι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπης
να τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή
