Το ζεϊμπέκικο κορμί σου
Εσύ φιγούρα καραβίσια
και `γώ μια θάλασσα που σε κυκλώνει
να μη μ’ αφήνεις μόνη
Εσύ ανοίγεις τα πανιά
και `γω την αγκαλιά μου ν’ αρμενίζεις
να φεύγεις να γυρίζεις
Μεσ’ στο ζεϊμπέκικο κορμί σου
ταξιδεύεις όλα εκείνα που αγαπώ
κύμα η ψυχή μου και θυμήσου
για δρόμο δίχως γυρισμό
για ένα ταξίδι είμαι κι εγώ
μεσ’ στο ζεϊμπέκικο κορμί σου
Εσύ ανοίγεσαι βαθιά
και βρέχω χίλια χάδια στο σκαρί σου
σαν σπάω στο φιλί σου
Τους καιρούς μην τους φοβάσαι
σε λιμάνια δεν κοιμάσαι
έχεις λύσει τα σκοινιά
άγριο πράγμα η ομορφιά
