Ό,τι αλλάζει να τ' αντέξεις
Σ’ έχω δει να σημειώνεις
αναμνήσεις στο χαρτί
μόνη σου να λογαριάζεις
όσα δεν μου έχεις πει
όσα δεν μου έχεις πει
Θα ‘ρθουν οι παλιοί μας φίλοι
απ’ τα χρόνια τα πίκρα
και στο γύρισμα της μέρας
θα σε πάρω αγκαλιά
θα σε πάρω αγκαλιά
Μη ζητάς και μη ρωτήσεις
τι θυμάμαι να σου πω
ότι αλλάζει να τ’ αντέξεις
και αρκεί που σ’ αγαπώ
και αρκεί που σ’ αγαπώ
Μη φοβάσαι και μη νοιώθεις
μήπως το αύριο δε βγει
ένα σπίρτο στο σκοτάδι
και θ’ ανάψει η ζωή
και θ’ ανάψει η ζωή
Μέσα στις ωραίες μέρες
κρέμονται σαν ζωγραφιές
οι καρδιές μας δίχως πόνους
κι οι χαρές σαν πινελιές
κι οι χαρές σαν πινελιές
