گل بی گلدون
یه روزی حسته وتنها
پا رو قلب تو گذاشتم
تو علفزار دل تو
با چه زجری عشقو کاشتم
گل عشقم وقتب سر زد
باغبون نداشت پژمرد
تو هجوم علف هرز
گل عشقم مرده و افسرد
گل عشقم مرده و افسرد
نکشیدی دست مهری
روی گلبرگهای لرزون
نشدی یه سایبونی
شدم از عاطفه محروم
اومدی کنار ساقم
یه گل دیگه نشوندی
کاشتی اونو توی گلدون
من وازریشه سوزوندی
من وازریشه سوزوندی
گل نازت جون گرفته
از من واشکهای چشمام
ریشه هام خشک ولی باز میگذره فردام
که شاید یه دست عاشق
من واز زمین دراره
ببره باخود به خونه
توی گلدونش بکاره
توی گلدونش بکاره
(x2)
