Πράγματα (Pragmata)
Εγώ θα είμαι το φωτάκι τ’ αναμμένο
Η άδεια θέση στης ζωής σου το γκαράζ
Κάνε ένα γύρο τη ζωή θα περιμένω
Μήπως σε δω πάλι σ’ εμένα να γυρνάς
Εγώ θα είμαι για ν’ ανέβεις τα σκαλιά σου
Θα ‘μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάς
Ένα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σου
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματα
Όταν βαριέσαι να τους αφήνεις
Κι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματα
Ένα σου λέω μάθε να δίνεις μάθε να δίνεις
Εγώ θα είμαι το ποτήρι το νερό σου
Και το τσιγάρο στο τασάκι που γερνά
Όπου κι αν πας όποιον κι αν πεις προορισμό σου
Θα ‘μαι αυτός που εδώ για σένα ξαγρυπνά
Εγώ θα είμαι για ν’ ανέβεις τα σκαλιά σου
Θα ‘μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάς
Ένα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σου
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματα
Όταν βαριέσαι να τους αφήνεις
Κι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματα
Ένα σου λέω μάθε να δίνεις μάθε να δίνεις
