Χρόνο πία (Chróno pía)
Πως περνουν έτσι τα χρόνια
Τρεχουν μόνο μπροστα πισω δεν κοιτουν πία
Να μασταν παλι παιδια
Που μοναχα θαυμάζονται για την χαρά
Να χαμε την γειτονια μας παλι
Οπως ειναι μεσα στις αναμνησεις μας σαν ζωγραφια
που ’ναι σαν πίνακας με χρώματα που δεν...
Ξεθωριαζουν απο τον χρόνο πία
πώς μου λείπουν όλα τώρα
Που θαρουσα πως ηταν δεδομενα
Τοσα λαθη αληθινα
Σε ένα αθωο παίδι με πληγωμενο βλέμμα
Να χαμε την γειτονια μας παλι
Οπως ειναι μεσα στις αναμνησεις μας σαν ζωγραφια
Μονο σαν φτασει(;) στον δρομο να μπουμε
Ξεθωριαζουν απο τον χρόνο πία (×2)
