Χρόνια (Chrónia)
Χρόνια σαν τα χελιδόνια μέσα στο χειμώνα
Χρόνια ψάχνω μια κουβέντα για παρηγοριά
Είδα φίλους να ξεχνάνε, άραγε πού πάνε
Και έχουν πια χαθεί
Σώμα και ψυχή χαμένα σαν τα άδεια τρένα
Στο σταθμό πρωί
Χρόνια μια στεριά γυρεύω, γίνε θάλασσά μου
Πήγαινέ με εκεί
Χρόνια σκορπισμένα πιόνια σαν παλιά εικόνα
Χρόνια η αγάπη δρόμος κι εγώ πάντα μόνος
Θέλω δίπλα σου να νιώσω ότι θα γλιτώσω
Την καταστροφή
Σώμα και ψυχή χαμένα σαν τα άδεια τρένα
Στο σταθμό πρωί
Χρόνια μια στεριά γυρεύω, γίνε θάλασσα μου
Γίνε προσευχή
