Medet
Ne çok resmin asılıydı
Yıkmadan sen duvarları
Gürül gürül gelirdi sesin
Kıstım gitti uzakları
Medet umdum şair sözden
Medet umdum sahir günden
Ve dahası kış ayazından
El kızı el oğlundan
Bıktım yekün gitmelerden
Acısızca nasihat edenlerden
Gün de gece
Gece de gece
Cani
Aşk suç ve ceza
Bir örtbas hali
Değil zeki ne akıllı
O dahi
İster haklı olmak
Hem de mutlu olmak
Zırdeli
Yaralar açık tüh görmedin mi
Mührün gözde değil kalbinde mi
Bir taş koydun sahi söze
İki gözüm iki çeşme
