Της μοναξιάς οι σκλάβοι
Με μας πώς έγινε και φτάσαμε στο τέρμα
και μένει πάλι το παράπονο στο βλέμμα
και μια ανάμνηση πικρή να μας πληγώνει
να μας θυμίζει την αγάπη που τελειώνει
Με μας πώς έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με το ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
Με μας πώς έγινε και αλλάξαμε πορεία
και μένει το όνειρο ξανά στην απορία
και εσύ διστάζεις και δεν παίρνεις την ευθύνη
μήπως και σώσεις ό,τι έχει απομείνει
Με μας πώς έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με το ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
